Demonstraties alom

Als hoogbejaarde toeschouwster die - al zou ze anders willen - op haar stoel de wereld in ogenschouw neemt, prijs je je gelukkig met dat grote, zwarte scherm. Je hoeft maar op een knop te drukken en de kleuren, bewegingen en lawaai stromen de kamer binnen. Ik vraag me af hoe de oude mensen vroeger hun tijd door brachten. Nu kunnen wij bijvoorbeeld getuigen van de massale protesten alom en dat brengt me op de zo diverse, recente demonstraties bij ons en het ongemakkelijke gevoel dat die oproepen.

De Pro Palestijnen die de universiteiten binnendringen, niet met open vizier maar met bivakmuts op of voorgebonden Palestijnse shawls. Je ziet hoe ze binnen de boel kort en klein slaan. En dat zijn dan de hoogopgeleiden, de studenten en zelfs docenten. Je begrijpt en ondersteunt misschien hun doelstelling,  maar je wilt daar toch geen vernielingen bij? Is het omdat ze willen bewijzen macht te hebben? Zo van: dan luisteren ze wel?

De Extinction Rebellion, volkomen geweldloos en daardoor sympathiek, maar de voornaamste toegang tot een grote stad voor langere tijd blokkeren, maakt wel heel veel mensen boos en kan ernstige gevolgen hebben. Lastig voor de politie die soms toch naar de wapenstok en de brandspuit grijpt: bewijs van machteloosheid tegenover geweldloosheid? Maar was ik jonger, ik sloot me bij ze aan!

Over de boeren heb ik het maar niet.  Tractors op de grote weg zijn verboden. Punt uit. Waar was de politie, handhaver van de wet? Uit machteloosheid werd het toegelaten.  

En nu zie je dat je wel heel hard moet zoeken naar dapperheid en standvastigheid bij veel van onze bestuurders. Vooral de houding van de universiteiten snap ik niet, dè plek voor dialoog. Had die niet beter benut kunnen worden? En gold de wet niet voor de boeren? Bij Extinction Rebellion ligt het iets anders, want daar kwam geen geweld aan te pas, tenminste niet van de kant van de demonstranten. Ik denk dat er meer slimheid nodig is om daarmee om te gaan. Maar wat heb ik te beweren vanuit mijn luie stoel? Ik kan alleen waarnemen, maar weet daardoor meer van de wereld dan mijn voorouders. Minder rustige oude dag? Een zegen?