Grand Hotel

Ha, je denkt aan die films die zich daar afspelen met spannende momenten over overnames en families die elkaar de erfenis betwisten, of de moorden die zich er in afspelen. Maar ik heb het over het chique (?) Grand Hotel Huis ter Duin in Noordwijk, waar Trump onlangs verstek liet gaan omdat de koning hem een bed had aangeboden. 

Dit hotel is opgericht in de jaren 80 van de 19^e eeuw en sindsdien is er een band met onze familie. Mijn grootmoeder bracht er jarenlang in het prille begin van de 20^e eeuw  ’s zomers enkele weken met haar kinderen door onder wie mijn moeder. Het had toen de helft van de omvang van nu en mijn moeder had aan die vakanties de mooiste herinneringen. Er zijn nog fotootjes met grootmoeder in zo’n rieten strandstoel, de kinderen aan haar voeten in het zand en in een kledij die je nu nooit meer met het strand zou associëren.

Toen  mijn moeder honderd werd nodigde ze de hele familie uit om een weekeinde daar te vieren. Dat was in 2001. Het was geweldig en wij, haar kinderen kwamen er ook graag terug om nog eens op dat heerlijke terras te zitten.

Afgelopen zondag lunchten we er met drie generaties: een kleindochter, mijn zoon en ikzelf en we verheugden ons om weer eens van die weldadige sfeer te genieten, omringd door een vleugje chique en voorkomendheid. Ach, het was een teleurstelling, want de bediening zag ons niet zitten. Wel was er vlak naast ons een half uur later een uitgebreid gezelschap met enorme bierbuiken gearriveerd. De chique was er niet bepaald aan af te lezen en men begon meteen met champagne. Dat was kennelijk interessanter dan onze bescheiden lunch zonder alcohol, we moesten nog rijden. Het personeel zwermde om ze heen, maar voor ons was er geen enkele aandacht. De lunch duurde dan ook eindeloos, wachten op de kaart, wachten om de bestelling op te geven, wachten, wachten. Ach we hadden genoeg aan elkaar en we zaten mooi, maar ik miste die oude sfeer van ingetogenheid en chique. Het publiek was enorm veranderd, maar ja, ik ben oude garde en weldra uitgestorven. Binnen was het nog een en al oude glorie en die schilderijen met clowns hingen er ook nog steeds. Foeilelijk heb ik die altijd gevonden.