Tardes de soledad

Iemand schijnt het in zijn zogenaamde artistieke bewustzijn nodig te hebben gevonden een zeer realistische documentaire over de stierengevechten te maken. Deze heeft zoveel opzien gebaard dat er nog enorme publiciteit aan gegeven is ook. Wij kunnen nu  buiten Spanje (en Mexico en andere Zuid-Amerikaanse landen) van nog dichterbij dan in de werkelijkheid kennisnemen van een bloederige, sadistische, traditionele ‘sport’. Gevecht tussen mens en dier, we leven toch niet meer in de tijd van de Romeinen? Terecht is het verzet ertegen ook groeiend. Als toeschouwer zit je bij deze film op groot scherm niet op de tribune, maar sta je oog in oog met de arme stier en de fanatieke toreador die weet dat hij zijn daad: het martelen en doden van een onschuldig dier, kan bekopen met het einde van zijn eigen leven. Vandaar dat hij bij zijn landgenoten een ware held is. Wat een treurigheid, ik begrijp niet dat hij in onze bioscopen gedraaid wordt en innerlijk ben ik er woedend over. Zelf ken ik de film alleen maar uit de beschrijvingen en kan ik niet begrijpen dat mensen dit willen zien. Waar wil je je in verlustigen? We zien elke dag al genoeg ellende die arme mensen moeten meemaken en ook bloed genoeg. Kindertjes die verhongeren, gewond raken of sterven en al jaren in vreselijke tenten moeten leven zonder normaal opgevoed te kunnen worden. Wat voor mensen moeten dat worden na al die ontberingen, geestelijk zowel als lichamelijk? En moeten wij dan nog naar zulke taferelen op een nare film kijken? WAAROM?? Wat zegt het over mens zijn in onze tijd?